شجریان طوقان موسیقی ایران در گفت و گو با تلویزیون فارسی بی بی سی به زندگینامه خود اشاره کرد و بیان کرد که در انقلاب 57نه یک انقلابی بلکه بنا به شرایط حاکم آوازهایش را می خوانده و به دلیل نامشخص بودن مقصد انقلاب آن را قبول نداشته. شجریان در سال 58بعد از فتوای خمینی مبنی بر مخدر بودن موسیقی خواندن را کنار می گذارد و تا 4سال خود را خانه نشین می کند و بعد از 4سال با آهنگ بیداد که در اعتراض به وضع موجود و فریفتن مردم در جریان انقلاب و عمل نکردن به وعده ها بود را خواند.
شجریان در پاسخ به حرف احمدی نژآد که خود را آب روان و مردم را خس و خاشاک خواند ،خود را صدای خس و خاشاک خواند و گفت این خس و خاشاک است که وقتی تبدیل به طوفان شود چشم همه را کور می کنند. وی افزود که مردم خشمگین هستند و تاریخ نشان داده که خشم ملت همیشه پاسخ خود را گرفته و همیشه این خواست مردم است که پیروز می شود. شجریان تاریخ سی ساله ایران را در شعرهایش به تصویر کشیده و میگوید: برادر روی برادر آتش نمی گشاید:
تفنگت را زمین بگذار/ که من بیزارم از دیدار این خونبارِ ناهنجار/ تفنگِ دست تو یعنی زبان آتش و آهن/ من اما پیش این اهریمنی ابزار بنیان کن/ ندارم جز زبانِ دل -دلی لبریزِ مهر تو-/ تو ای با دوستی دشمن./ زبان آتش و آهن/ زبان خشم و خونریزی ست/ زبان قهر چنگیزی ست/ بیا، بنشین، بگو، بشنو سخن، شاید/ فروغ آدمیت راه در قلب تو بگشاید./ برادر! گر که می خوانی مرا، بنشین برادروار/ تفنگت را زمین بگذار/ تفنگت را زمین بگذار تا از جسم تو/ این دیو انسان کش برون آید./ تو از آیین انسانی چه می دانی؟/ اگر جان را خدا داده ست/ چرا باید تو بستانی؟/ چرا باید که با یک لحظه غفلت، این برادر را/ به خاک و خون بغلطانی؟/ گرفتم در همه احوال حق گویی و حق جویی/ و حق با توست/ ولی حق را -برادر جان-/ به زور این زبان نافهم آتشبار/ نباید جست…/ اگر این بار شد وجدان خواب آلوده ات بیدار/ تفنگت را زمین بگذار
شجریان در پاسخ به حرف احمدی نژآد که خود را آب روان و مردم را خس و خاشاک خواند ،خود را صدای خس و خاشاک خواند و گفت این خس و خاشاک است که وقتی تبدیل به طوفان شود چشم همه را کور می کنند. وی افزود که مردم خشمگین هستند و تاریخ نشان داده که خشم ملت همیشه پاسخ خود را گرفته و همیشه این خواست مردم است که پیروز می شود. شجریان تاریخ سی ساله ایران را در شعرهایش به تصویر کشیده و میگوید: برادر روی برادر آتش نمی گشاید:
تفنگت را زمین بگذار/ که من بیزارم از دیدار این خونبارِ ناهنجار/ تفنگِ دست تو یعنی زبان آتش و آهن/ من اما پیش این اهریمنی ابزار بنیان کن/ ندارم جز زبانِ دل -دلی لبریزِ مهر تو-/ تو ای با دوستی دشمن./ زبان آتش و آهن/ زبان خشم و خونریزی ست/ زبان قهر چنگیزی ست/ بیا، بنشین، بگو، بشنو سخن، شاید/ فروغ آدمیت راه در قلب تو بگشاید./ برادر! گر که می خوانی مرا، بنشین برادروار/ تفنگت را زمین بگذار/ تفنگت را زمین بگذار تا از جسم تو/ این دیو انسان کش برون آید./ تو از آیین انسانی چه می دانی؟/ اگر جان را خدا داده ست/ چرا باید تو بستانی؟/ چرا باید که با یک لحظه غفلت، این برادر را/ به خاک و خون بغلطانی؟/ گرفتم در همه احوال حق گویی و حق جویی/ و حق با توست/ ولی حق را -برادر جان-/ به زور این زبان نافهم آتشبار/ نباید جست…/ اگر این بار شد وجدان خواب آلوده ات بیدار/ تفنگت را زمین بگذار
۲ نظر:
شما سبزکی ها همتون خس و خاشاک هستید با اون خواننده در پیتتون
فکر می کنم لامز است در فیس بوک همه عکسهایمان را به نشانه احترام برای روزی با عکس استاد شجریان تعویض کنیم
ارسال یک نظر