شیوای عزیزم نمیدانم چگونه باید زادروزت را شادباش بگویم وقتی تو در آن سوی میله ها هستی و من در این سو. گر چه فرقی میان من و تو نیست . و هر دو در زندانیم. شیوای عزیزم میدانم که هیچ چیز و هیچ کس نمی تواند جای تو را برای پدر و مادرت پر کند اما بدان ما لحظه ای آنها راتنها نخواهیم گذاشت و نمی گذاریم تا درد دوری تو بر آنها گران آید . میدانم که آرزوی محالیست. اما آرزو می کنم تا تولد سال آینده ات را در کنار هم در ایرانی آزاد جشن بگیریم. پس تا اون روز طاقت بیار خواهرم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر