از سی سال پیش تا کنون این بازی ادامه دارد. مثل یک بازی مارپله. یک بار این میره بالا و یک بار اون میره بالا.بعد مار نیشش میزنه و برمیگرده پائین. سی ساله این مردم شدند صفحه بازی و حکومت و کشورهای غربی و آمریکا هم بازیکنانش.
سی ساله که این مردم همه جور هزینه ای پرداخت کردند. 8سال جنگ ناخواسته. میلیونها نفر کشته شدند. صدها هزار خانواده بی سرپرست و هزاران نفر بی خانمان. ندیدم در این جنگ به یکی از سران یا خانواده اش لطمه ای وارد آید.
جنگ تمام شد. گفتند عمران و آبادانی. نتیجه آن شد تورمی که فشار آن کمر این مردم را خم کرد. هر کجا لب به اعتراض باز کردی خاموشی بود و خفقان. هر کجا پرسیدی چرا؟گفتند کشور تحریم است. همه سرخورده شدند . همه لب فرو بستند .بیکاری و فقر بیداد کرد. جوانان یا معتاد شدند و یا آنها که اندک امیدی به زندگی از این کشور متواری. و آن اندک جوانی که یارای مقابله در خود دید خود را اسیر زندان و شکنجه دید.
یک دعوای بچه گانه که مرغ پخته را نیز به خنده وامیدارد. یکی می گوید قطعنامه می دهیم و دیگری می گوید آنقدر قطعنامه بدهید تا قطعنامه دانتان پاره شود. دعوا سر لحاف ملا نصرالدین است و من و شما و حقوق بشر بهانه ای بیش نیستیم.
برای آنهایی متاسفم که خارج از این کشور و به دور از گرفتاریهای روزانه نشستند و خوشحالند از تحریمها و متقاضی تحریمهای بیشتر هستند . من اینجا هستم و درد این مردم رو می بینم. می بینم که باید از همه طرف ستم بکشند. واقعا شماها فکر می کنید این برای این حکومت اهمیتی دارد. هر جا کم می آورد یک مشت مردم بیچاره هستند که ازشون مایه بگذارد. انرِژی هسته ای بهانه ای شده است تا بدین وسیله این مردم بدبخت را مثل توپ فوتبال به هم پاس دهند . آیا واقعا ملت ایران دغدغه غرب است ؟ سال گذشته که این همه جوان در خیابانها کشته شدند و زندانی شدند و شکنجه شدند غرب جز محکوم کردن چه کاری کرد؟خانم شیرین عبادی فریاد زد و از کشورها خواستند تا به خاطر نقض حقوق بشر گسترده در ایران این کشور را تحریم سیاسی کنند اما کدام کشور برایش اهمیت داشت؟
چرا ایران نباید انرژی هسته ای داشته باشد؟ این یک حق طبیعی است که تصمیم گیرنده آن ملت ایران است نه دیگر کشورها. همان گونه که که از یک چاقو هم میتوان برای درست کردن غذا استفاده کرد و هم برای کشتن یک آدم؟آیا میتوان به این دلیل از آن به کلی استفاده نکرد؟هر علمی هم می تواند برای بشر مفید باشد و هم مضر . پس صرف مضر بودن آن نمی توان استفاده از علوم را کنار گذاشت. فن آوری هسته ای هم می تواند نجات بخش زندگی بشر باشد و هم نایود کننده. پس بهتر است واقع بین باشیم و منفعت آن را ترجیح دهیم .
تخریمها پیکره بی جان این ملت را از بین می برند و آخرین توان را از آنها می گیرد. پس این بازی را پایان و به دنبال نجال این ملت باشیم نه نابودی آن.
سی ساله که این مردم همه جور هزینه ای پرداخت کردند. 8سال جنگ ناخواسته. میلیونها نفر کشته شدند. صدها هزار خانواده بی سرپرست و هزاران نفر بی خانمان. ندیدم در این جنگ به یکی از سران یا خانواده اش لطمه ای وارد آید.
جنگ تمام شد. گفتند عمران و آبادانی. نتیجه آن شد تورمی که فشار آن کمر این مردم را خم کرد. هر کجا لب به اعتراض باز کردی خاموشی بود و خفقان. هر کجا پرسیدی چرا؟گفتند کشور تحریم است. همه سرخورده شدند . همه لب فرو بستند .بیکاری و فقر بیداد کرد. جوانان یا معتاد شدند و یا آنها که اندک امیدی به زندگی از این کشور متواری. و آن اندک جوانی که یارای مقابله در خود دید خود را اسیر زندان و شکنجه دید.
یک دعوای بچه گانه که مرغ پخته را نیز به خنده وامیدارد. یکی می گوید قطعنامه می دهیم و دیگری می گوید آنقدر قطعنامه بدهید تا قطعنامه دانتان پاره شود. دعوا سر لحاف ملا نصرالدین است و من و شما و حقوق بشر بهانه ای بیش نیستیم.
برای آنهایی متاسفم که خارج از این کشور و به دور از گرفتاریهای روزانه نشستند و خوشحالند از تحریمها و متقاضی تحریمهای بیشتر هستند . من اینجا هستم و درد این مردم رو می بینم. می بینم که باید از همه طرف ستم بکشند. واقعا شماها فکر می کنید این برای این حکومت اهمیتی دارد. هر جا کم می آورد یک مشت مردم بیچاره هستند که ازشون مایه بگذارد. انرِژی هسته ای بهانه ای شده است تا بدین وسیله این مردم بدبخت را مثل توپ فوتبال به هم پاس دهند . آیا واقعا ملت ایران دغدغه غرب است ؟ سال گذشته که این همه جوان در خیابانها کشته شدند و زندانی شدند و شکنجه شدند غرب جز محکوم کردن چه کاری کرد؟خانم شیرین عبادی فریاد زد و از کشورها خواستند تا به خاطر نقض حقوق بشر گسترده در ایران این کشور را تحریم سیاسی کنند اما کدام کشور برایش اهمیت داشت؟
چرا ایران نباید انرژی هسته ای داشته باشد؟ این یک حق طبیعی است که تصمیم گیرنده آن ملت ایران است نه دیگر کشورها. همان گونه که که از یک چاقو هم میتوان برای درست کردن غذا استفاده کرد و هم برای کشتن یک آدم؟آیا میتوان به این دلیل از آن به کلی استفاده نکرد؟هر علمی هم می تواند برای بشر مفید باشد و هم مضر . پس صرف مضر بودن آن نمی توان استفاده از علوم را کنار گذاشت. فن آوری هسته ای هم می تواند نجات بخش زندگی بشر باشد و هم نایود کننده. پس بهتر است واقع بین باشیم و منفعت آن را ترجیح دهیم .
تخریمها پیکره بی جان این ملت را از بین می برند و آخرین توان را از آنها می گیرد. پس این بازی را پایان و به دنبال نجال این ملت باشیم نه نابودی آن.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر